Takie tam-tamy: opowieści wakacyjne

Wakacyjny wyjazd w tym roku był ciut dłuższy niż wszystkie poprzednie, które zaliczyliśmy od mojego przylotu do Kanady, czyli od, ło mamusiu, 6,5 roku. Dotychczas wyjeżdżaliśmy na tzw. długie weekendy, których jest tutaj cztery w sezonie wakacyjnym. Zawsze był to wyjazd trzydniowy, tym razem jednak nam się udało po moich naleganiach urlop przedłużyć do, uwaga!, 5 dni. Cholernie mało powiecie? I tak to już jest niezła ilość dni, żeby faktycznie odczuć, że człowiek odpoczywa.

Zaczęło się z drobnym poślizgiem, bo małż musiał w piątek dłużej w pracy zostać, ja na niego czekałam w okolicach mojej pracy przez 3 godziny, bo nie opłacało mi się wracać autobusami, bo i tak musielibyśmy wracać w tą samą okolicę, żeby zrobić ostatnie zakupy przed wyjazdem. Potem trzeba było się spakować, bo dzień wcześniej nie było takiej możliwości w związku z moją pracą do 21:30, powrotem o 22 i świadomością, że w piątek trzeba było znowu wstać o 6 rano do pracy...

W efekcie wyjechaliśmy z domu o 22:30 mając do przejechania 3 godzinną trasę. Ale zdecydowanie wolimy jechać wieczorem, żeby już od rana móc się delektować swojską atmosferą małego miasteczka na północy Ontario. Jeździmy co roku w to samo miejsce, bo to naprawdę fajne miasteczko, a poza tym, co przy naszym budźecie najważniejsze, nasi znajomi mają tam sporą działkę, na której możemy za darmo rozbić namiot i w spokoju odpoczywać.


odpoczywająca madziarka w ulubionej koszulce. Trochę niewyraźna, bo jeszcze nie czuję potrzeby pokazywania SIĘ w większych szczegółach na blogu ;)

Zdjęcie sprzed paru lat, ale tam nic się nie zmienia

Dodać należy, że co roku w na początku sierpnia w długi weekend Kearney odżywa z powodu regat i jednego z najpiękniejszych pokazów sztucznych ogni, jakie kiedykolwiek widziałam. Było to dla mnie dużym zaskoczeniem, kiedy pierwszy raz byłam świadkiem tego pokazu, bo miasteczko jest naprawdę maleńkie, jego "centrum" składa się z dwóch ulic, jednego sklepu typu szwarc mydło i powidło, tzw. convenient store, jednego baru, otworzonego rok temu, sklepu z alkoholem i wypożyczalni sprzętu wodnego. Bo miasteczko z każdej strony otoczone jest jeziorami. Do tegoż centrum od naszego pola spaceruje się jakieś 5 minut :], tak samo jak na nasze ulubione kąpielisko, z którego najchętniej wcale byśmy się nie ruszali, zwłaszcza w sobotę, kiedy temperatura przekraczała 40 stopni.


widok na nasze miejsce wypoczynkowe. Zdjęcie sprzed kilku lat, ale praktycznie nic się nie zmieniło, poza brakiem jednego samochodu

Świat jest naprawdę mały
W jeden z urlopowych dni wybraliśmy się z małżem i kolegą, właścicielem działki, do sąsiedniego miasteczka, Burk's Falls, w którym serwują bardzo smaczną kawę i które z tego też względu jest stałym punktem naszych wycieczek.
W czasie, kiedy dyskutowaliśmy na jakiś wartki temat przy stoliczku z widokiem na rzekę, zza winkla wyszło starsze małżeństwo, które zagadało do nas po polsku. Słychać było, że ich polszczyzna nie jest zbyt czysta, więc szybko przerzuciliśmy się na język angielski, w którym zdecydowanie łatwiej było z nimi porozmawiać. Rozmowa toczyła się na temat ciekawych miejsc w okolicy, historii rodzinnych, budowania domków letniskowych, oraz tego, że wszyscy na stałe mieszkamy w Toronto.
Dowiedzieliśmy się, że ojciec pana, z którym rozmawialiśmy, walczył pod Monte Cassino, skąd wyemigrował z włoską żoną do Kanady. Natomiast żona naszego rozmówcy, która dużo lepiej radziła sobie z językiem polskim, na sam koniec rozmowy odkryła przed nami swoją tożsamość, która to tożsamość wprawiła nas w osłupienie.
Pani bowiem rzuciła prawie na odchodnym:
- o i tutaj w tym domku niedaleko mieszkał jeden z kanadyjskich polityków. Mój tatuś go dość dobrze znał, bo tatuś też trochę zajmował się polityką. Może o nim słyszeliście, nazywał się Stan Haidasz.

taaaak, słyszeliśmy, bo pan Stanisław Haidasz był pierwszym człowiekiem polskiego pochodzenia zasiadającym w kanadyjskim senacie. Mało tego, mam nawet o nim książkę w swoich zbiorach. Mało brakowało również, abym go osobiście poznała, kiedy pracowałam we wspominanej we wcześniejszych wpisach gazecie.
Ech, świat jest mały. (w dodatku jak wyczytałam jego rodzina pochodziła ze Stanisławowa, które wydaje mi się znajomą nazwą z rodzinnych historii o naszym pochodzeniu. Muszę to jeszcze sprawdzić)